Մի բան հայրենի կառավարությունը չի հասկացել: Նույնիսկ տնտեսական ճգնաժամը հնարավոր չէ հաղթահարել ռեպրեսիվ մեթոդներով: Նման լուծումները ժամանկավոր բնույթ են կրում՝ անխուսափելիորեն հանգեցնելով ավելի տխուր հետևանքների: Հիմա կառավարության խնդիրը սոցիալական բունտի կանխումն է ու նախատոնական եռուզեռի իմիտացիա ստեղծելը, որին կհաջորդեն երկար տոները:
Կատարվող քայլերի արհեստականությունն ակնհայտ է. ոչ շուկայական մեխանիզմներով կայունացվում է դրամը, մեկ կենտորնից թելադրվում է սուպերմարկետների, լիցքավորման ու փոխանակման կետերի սակագնային, առևտրի ու դրամային քաղաքականությունը: Դա հանգեցնելու է որոշակի կայունության, մեր ժողովրդի մենթալիտետը հաշվի առնելով՝ կանխվելու են սոցիալական հուզումները՝ գոնե մինչև Ամանոր: Մեծ հաշվով՝ գոհ են մնալու նաև օլիգարխները, ովքեր գների տատանումների միջոցով կարողանալու են ստանալ իրենց գերշահույթները:
Տնտեսության իրական ճգնաժամն իրեն զգացնել է տալու հունվարի կեսերից հետո, երբ Ամանորի պատրանքներից ժողովուրդը դուրս է գալու դատարկ գրպաններով ու սեղաններով, կոմունալ վարձերն ու վերցված վարկերը վճարելու անկարողությամբ, հետամանորյա «անակնկալների» (ապրանքների, ծառայությունների թանկացում) անխուսափելիությամաբ: Այդ ժամանակ կառավարությանն այլևս չեն փրկի կիսատ-պռատ, ռեպրեսիվ քայլերը, ժողովուրդն էլ կանգնած կլինի արտագաղթի ու ընդվզելու երկընտրանքի առաջ: Արտագաղթի «պատուհանը» զգալիորեն նեղացել է, որովհետև «խոպանի հայրենիք» Ռուսաստանում ճգնաժամն ավելի խորքային է:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ